Seahorse

De door Tom Manders in 1969 ontworpen Seahorse werd in het voorjaar van 1970 geïntroduceerd door 'Watersportcentrum De Woudfennen' en voor het eerst tentoongesteld op de Europese watersportbeurzen. De verkopen waren explosief te noemen. 

De eerste schepen waren uitgerust met houten spantjes en de dubbele bodem was opgevuld met stroken schuim.
Werd eerst de kiel omhoog gehesen met een liertje, vanaf zeilnummer 350 werd de spindelconstructie geïntroduceerd. Daarmee veranderde wel de boot, want de kiel werd iets naar voren verplaatst, waardoor de de zeileigenschappen sterk verbeterden. De dubbele bodem werd vol geschuimd. De verkoop nam steeds grotere vormen aan en de productie werd overgenomen door Seahorse Jachtenbouwmaatschappij en verplaatst van Langweer naar de voormalige melkfabriek te Akmarijp. Ook de Duitse markt trok enorm aan. In deze periode, begin jaren zeventig, werden wel 300-400 boten per jaar gebouwd en afgeleverd.

Lees meer over het onststaan van Sailhorse in dit historische bericht van Toen.

Naamsverandering

Eind 1973 kwam er een naamsverandering tot stand door de bescherming van de merknaam Seahorse, gevoerd door Johnson buitenboordmotoren. De nieuwe naam werd Sailhorse (vanaf bootnummer 1000) en het zeilteken veranderde van een zeepaardje in een gestileerd paardenhoofd. Tegelijk werd de bouwwijze grondig veranderd. In samenwerking met chemieconcern Bayer werd een nieuw procédé toegepast, het zogenaamd Bayer-Depot-Verfahren.  Daarbij werd in zware mallen eerst een gelcoat gespoten en er werd één glasvezelmat aangebracht, waarna de mallen werden gesloten en gevuld met een sterk expanderend schuim. Het doel was een snellere bouwtijd en een sterkere romp.

Eind 1974 ging de bouwer Sailhorse Jachtenbouwmaatschappij failliet en werd overgenomen door Cather Friesland B.V. De naam Cather was een samenvoeging van Ten Cate (Ten Cate Nijverdal) en mede-eigenaar ten Herkel. De bouwwijze werd aangepast, nu met een dikkere buitenschaal en zonder het Bayer procédé (vanaf bootnummer ± 1450). Nog steeds werden er grote aantallen verkocht en de nieuwe bouwer ondersteunde het wedstrijdzeilen van harte.

Eigendom bouwmallen

Helaas hield Cather Friesland b.v. het niet vol en ging een paar jaar later failliet. Er was nog een grote orderportefeuille, maar door experimenten met andere bootstypen (catamaran en surfplank) kon men het hoofd niet meer boven water houden. Daarna besloot de S.S.C. het heft in eigen hand te nemen en er voor te zorgen dat de bouwrechten en later ook de bouwmallen in eigendom van de vereniging kwamen. Een waarborg voor een waardevast schip en de zekerheid dat de bouw altijd mogelijk is.

Jachtbouw Vlieger uit Oude Tonge werd bereid gevonden de Sailhorse te gaan bouwen. Door Vlieger werd in 1980 een kwaliteitsproduct op de markt gezet (vanaf zeilnummer 2349). De Sailhorse werd gebouwd zonder schuim en met waterdichte luchtkasten. De eerste Sailhorses van zijn hand varen nu nog vooraan in de wedstrijdvelden, wat de kwaliteit van het product onderstreept. Aan het eind van de tachtiger jaren staakte Foeke Vlieger de botenbouw wegens gezondheidsredenen.

In bezit van de bouwrechten en mallen heeft de Sailhorse Sailing Club er toen voor gekozen het casco vanaf 1990 te laten maken bij Keizer-Polybouw op Texel en de afbouw en verkoop in handen te geven van Gebr. De Kloet in Kortenhoef.  Vanaf zeilnummer 2500 wordt nog steeds de Sailhorse daar gebouwd op dezelfde wijze als door Vlieger.  Eind 2011 is het dealerschap van Jachtwerf De Kloet beeindigd.

Volledig nieuw!

SSC heeft de romp van de Sailhorse volledig vernieuwd. In 2012 werd de 2600 serie gestart.

De nieuwe Sailhorse type G is de creme de la creme op het gebied van polyester laminaat bouw.  Polybouw Texel maakt de rompen en separate dealers in Nederland en Duitsland bouwen de rompen desgewenst af. De centrale voorraad en verkoop van onderdelen wordt geregeld door Sailhorseshop.nl. Sailhorseshop begeleidt ook de aanschaf van nieuwe Sailhorses.