Sinds enkele jaren organiseert Ton Bouchier de Waddentocht vanuit Lauwersoog. Een avontuur voor iedere Sailhorse zeiler die het open water niet schuwt. Met een goede voorbereiding, een briefing en onder begeleiding van volgschepen het wad op. Wind, golven, stroom, ondieptes en geulen, het komt allemaal voorbij. Overnachten op Schier in je boot, tent of hotel. Een heus avontuur.
Verslag 'Wad' een tocht!! Schiermonnikoog Juni 2021
Zoals eerder in mijn zeil carrière moet Bertrand eerst een aantal jaren zeuren aan mijn kop voordat we daadwerkelijk een stap verder gaan. Meneer wilde namelijk gaan toeren en slapen op de boot. Jaja op een Sailhorse zeker. Toen stond daar de waddentocht aangekondigd voor 4, 5 en 6 juni; een toertocht. Deze kwam perfect uit in onze agenda en ik ging dan toch maar overstag om aan boord van onze ‘Vliegende Brabander’ te gaan slapen. Met onze minimale bepakking (alles in één rugzak, en dat als vrouw 😉) hadden we er zin in en vlogen we naar het noorden. Nou helaas, het duurde wel wat langer. Onderweg werden we al lekker gemaakt met foto's van koude drankjes en versnaperingen.
Aangekomen lagen er zes prachtig uitgedoste Sailhorses op ons te wachten. Magic Horse (Ton en Tom), Bumme 2 (Tjep en Coen), Poespas (Jan-Jacob en Niels), de witte Raaf (Hemmo en Hendrik), Pegasus (Henk en Olle) en de Brainstorm (Wimar en Robbert-Jan). Voor avondeten werd gezorgd en volgde direct een palaver van onze groepsleider Ton. Voldoende wind om de lange route te varen richting Simonszand. Dan moeten wij via het Wantij, dat betekent wel dat we extra vroeg op moeten. Extra vroeg betekent dus om 7:30 in de sluis liggen.
Naar bed naar bed dus. De dektent was door Bertrand geïnstalleerd en zo ook onze slaapkamer. Het zag er best comfortabel uit. Bertrand kon de extra schommeling na een pilsje bier ervaren en Monique kwam erachter dat lepeltje-lepeltje ook prima gaat in de boot. De volgende ochtend waren we er in ieder geval achter dat de volgende nacht de beachflag van de Sailhorse toch naar beneden moest, want die had veel lawaai veroorzaakt. Met enthousiasme werden we wakker en konden we de slaap niet meer vatten, helaas was dat een uur voor de wekker. Op tijd genoeg om het appje van Ton te zien dat we helaas uitstel hadden in verband met mogelijk onweer. Om 10:30 kunnen we dan toch eindelijk gaan.
Wij waren de enige zonder buitenboordmotor en hadden hulp nodig van onze Rescue. De rescue en begeleiding bestond uit Rick & Edwin en Katja & Johan. Op later tijdstip bleek echter dat we drie reddingsboten hadden; ook nog de Poespas. De zoet-zout sluis was nieuw voor velen en daar werden nog wat extra aandacht puntjes benoemd. Als zoet en zout water bij elkaar komen ontstaan er kolkjes in het water, het zou vervelend zijn als je boot dwars in de Robbegatsluis zou komen te liggen.
De deuren openen zich en daar ligt de Waddenzee voor ons. Ditmaal gaan we voor de kortste route richting de Engelsman plaat en daar konden we nog gedeeltelijk droogvallen. Onderweg heerlijk zeilweer en geen druppeltje regen meer. Prachtige natuur, volop vogels en zeehonden om je eraan te herinneren dat we ons echt in het waddengebied bevinden. Het droogvallen was slechts gedeeltelijk gelukt omdat we net te laat aankwamen, maar wat een belevenis.
Hierna nog even rustig blijven hangen totdat we weg kunnen komen en de haven van Schiermonnikoog binnen kunnen varen in verband met de getijden. Sommigen maakten van de wachttijd gebruik om de boot nog even te poetsen.
Dan zegt Ton ‘we gaan het geultje gewoon proberen we zien wel’. En dan zien we dat het nog niet gaat, toch té vroeg gearriveerd. Dus wij de kiel opdraaien en achter onze reddingsboot met de motor. Daar zagen we de ware aard van de Poespas, de motor van de Brainstorm was uitgevallen. Dus ook de Brainstorm werd op het sleepje de haven binnen geloodst. De haven eenmaal binnen betekent niet uit de problemen, we spreken helaas uit ervaring. Onze rescue kwam in de problemen, dus wij ook. Dus de Brabanders dreven te ver naar de stuurboordwal waardoor we daar vast kwamen te zitten. Zoals het elke stuurman betaamt spring je uit je boot om je boot te redden. Met de peddel en wat wilskracht is het uiteindelijk gelukt.
Alle daktenten weer bevestigen en bedjes spreiden, dan begeleidt Ton ons het dorpje in. Het Wantij toch nog weten te vinden deze dag, maar dan in de vorm van een restaurant. Wat een gastvrijheid en wat een Bourgondisch maal. Het is een toertocht, dus we komen ook voor de omgeving. Arm in arm naar de vuurtoren en daarna terug naar ons heerlijke bedje. En wat een nacht, zalig.
De volgende ochtend de haven weer uit, de Waddenzee op om nog lekker een rondje te varen. Ook dat blijkt ons niet gegeven, de Poespas onze redder in nood. Niet eenmaal maar tweemaal. De wind is toegenomen en we spuiten over het Wad om nog een lekker rondje te varen. De zeehonden zwaaien ons gedag en wij surfen over de golven weer richting Lauwersoog. Wat een heerlijk weekend, de toertocht is zeker geslaagd.
Wij zeggen: "Wedstrijdzeilers gaat toeren, toerzeilers ga wedstrijdzeilen. En voor degene die nog twijfelen: koop een Sailhorse!"
Bertrand en Monique van Dijk, Sailhorse 2618 D’n vliegende Brabander.
Verslag waddentocht Schiermonnikoog 8, 9 en 10 juni 2018
Eindelijk kwam het groene licht: de waddentocht gaat door! Na dagen van twijfel over het weer (teveel wind, geen wind?) waren de goden ons goed gezind. Op vrijdag na het werk met de boot naar jachthaven Lauwersoog. Veel wolken, de nodige wind; ik ben benieuwd! Volgens team captain Ton staat ons een prima zeilweekend te wachten. De kille kade opgereden. In de verte een knalgele Sailhorse nog op de wal: dat moet de Pegasus wel zijn! Eerst naar het Roode Hoofd, de zeilersbar: avondeten en briefing. De groep bleek daar al verzameld. Naast de Pegasus, trof ik daar de bemanningen van de Magic Horse met team captain Ton, de Pink Lady, de Catch-up en de Blondie. En natuurlijk Rick met volgmotorboot Sunbird, Harald met de McGregor Amiga, en Robert met de Ovni 435 Grutte Grize. Iedereen had er zin in. Na een lopend buffet volgde de briefing. In tamelijk kort bestek werden we ingewijd in eb en vloed, maanstanden, sluis etiquette, nieuw amsterdams peil, en nog een serie begrippen die op een vaarbewijs examen niet zouden misstaan. Gelukkig was het zo lang licht dat ik de boot nog in de schemering te water kon laten. Terwijl het volk aan het bier ging, haalde ik inval fokkenist Marietta van huis op. Overnachten op de Sailhorse is een kunde op zich, vooral het in het stikdonker aan boord gaan en onder de dektent je slaapplek vinden...
Zaterdag 7 uur vroeg op, om om 8 uur geschut te kunnen worden. Had ook weer iets met de maanstand van doen... Op het fokje naar de schutsluis. Iedereen was druk met voor- en achterlijn: dwarsgaan in de sluis kon tot de grootste ellende leiden. Rick sleepte de groep eruit, en van achter naar voor losgooien in de sluiskom. De Blondie gaf hier te enthousiast gevolg aan, en dreef af richting keien van het havenhoofd aan lager wal. Even later lag ze muurvast, terwijl de rest zeilend het zeegat koos. Op naar het Rif, gele boei SG-NBW voor ons. Halve wind, aan de wind, krachtje 4-5, afgaand tij dus stroom mee. Achter ons vervaagde lauwersoog, en rond half 11 waren op de droogvalplek. Nog geen land te zien, en ook nog steeds geen Blondie in zicht. Terwijl het water begon te zakken ontwaarden we een zeiltje in de verte: de Blondie! Na een half uurtje voegden ze zich bij de groep. Gelukkig had het humeur van de bemanning er niet onder geleden.
Droogvallen is geduld hebben. Recept: doorvaren tot je aan de grond loopt, als het water zakt de kiel omhoog draaien, roer in de boot leggen, zelflozers dicht. Als snel verschenen dektenten, ligkussens, koffiebekertjes, en zelfs een knalpaarse klapstoel. Rond half 12 liepen we rond de boten, en veranderde de zee in een kale vlakte. Op loopafstand de vogelwachtershut van Staatsbosbeheer op de Engelsmanplaat. Het wakende echtpaar ontving ons gastvrij: wat een prachtig uitzicht daarboven! Het bleken vrijwilligers, die er 1 of 2 weken in het seizoen bij toerbeurt doorbrengen. Na een mix van informatie, stoere verhalen en schipperslatijn weer terug naar de boten.
De vloed komt op! Anker uitleggen, en weer wachten aan boord. Wat een stroom! De stroom trok ons dwars op de wind, en tenslotte ging het anker krabben. Lastig om dan het zeil te hijsen. Een zeehond kwam een kijkje nemen, evenals de voormalige KNZHRM reddingboot Dr.Ir.S.L. Louwes. De zon liet zich inmiddels steeds vaker zien. Vertrek. Iedereen onder zeil richting Schiermonnikoog. En weer problemen voor de Blondie: roerbeslag afgebroken! En panne voor Rick, de motor temperatuur bleek niet meer onder controle. Teamcaptain Ton sleepte de Blondie onder zeil weg van het Rif, en de Magic Horse vervolgde zijn weg als zeilende zeesleper. Lastig dat sturen met een peddel... Richting haven Schiermonnikoog. “Volg de staken exact, want het is er erg ondiep”. De forse wind en opkomend tij brachten ons (te) vroeg naar de geul. Zeilend met opgehaalde kiel, en nog liepen we voortdurend vast. Sommigen kozen voor wachten, de Pegasus zeilde zo naar binnen, Pas de Deux probeerde dit ook, maar eindigde duwend met Folkert vanaf de kant genietend van dit bijzondere schouwspel. Uiteindelijk waren diverse sleepschepen, waaronder de Catch-Up, nodig om iedereen de haven in te krijgen. Alleen de Magic Horse lukte het nog zeilend de ligplaats te bereiken. ’s Avonds diner bij het Wantij. Na afloop nog noodreparatie van het roer van de Blondie... Rick had impeller schade, en zou worden terug gesleept naar Lauwersoog.
Zondag. Hoog water om 8 uur. Na de ervaringen van zaterdag had alleen de Magic Horse voldoende vertrouwen in een later vertrek tijdstip. Om 8.15 uur vertrok dus bijna de hele vloot richting dieper water. Het oorspronkelijke plan, een eind de Noordzee op, werd vanwege de averij verlaten. Terug naar Lauwersoog. Een prachtige zeiltocht volgde: een eindeloze planee, gijpen en richting haven. Wat is de waddenzee dan mooi! Nu veilig aanleggen in de sluiskom, en gelukkig stond de wind gunstiger. Op handkracht de sluis in, en met een sleepje er weer uit. Het begint wat te wennen. Ongepland waren we erg vroeg terug, dus konden we op ons dooie akkertje de boten traileren. Volgde de afsluiting in het Roode Hoofd. Het voelde inmiddels als een grote familie, met Pater Familias Ton. Ik heb genoten, en als het even kan ben ik volgende keer weer van de partij!
Han, Sailhorse 2575 Pas de Deux
