Sneekweek 2022, in 2 verhalen

1.   Mijn laatste deelname aan de Sneekweek ☹

Nadat ik in 1976 pas mijn eerste wedstrijd in de Sailhorse stuurde, moest het tot 1984 duren, voordat ik voor het eerst kennis maakte met het fenomeen Sneekweek. Ik had geen idee wat ik moest verwachten, want Sneek was zowel beroemd als berucht in de wandelgangen. De een was lyrisch, de ander vond 1 start per dag maar niks en weer een ander vond het er altijd veel te druk.

Van 1976 tot 1983 heb ik gestuurd op de 1211 -Ysbrandt-, de 2722 -Kaasbaas-, de 2304 -Beyer- Sinds eind 1983 zeilde ik voor het eerst als fokkenist mee met Rolf Dahmen, op de Scirocco, G2386. Met hem zou ik 3 jaar lang mooie herinneringen delen.

Voorafgaand aan de Sneekweek 1984 hadden we er al 6 wedstrijden op zitten en we draaiden lekker. Wow! We scoorden een derde plaats in de totaalstand.

Sinds 1984 waren we, na de geboorte van mijn eerste zoon Norbert, een gezin. In de Sailhorse klasse waren de gezinsleden bij de wedstrijden aanwezig, daar waar het qua haven- en kampeerfaciliteiten maar kon.

Nadat we met de kajuitboot van Rolf vanaf Noord-Holland arriveerden bij de Potten, was het dan ook een welkom weerzien met de andere Sailhorse gezinnen. Dat was en is de toegevoegde waarde van wedstrijdzeilen in de Sailhorse klasse, samen zeilen, samen genieten, samen vakantie.

Het credo van de Sonnema Beerenburg ‘Overdag om de eer en ’s avonds om de sfeer’, dekte de lading compleet.

In de Sneekweek waren we bijna altijd van de partij. Ik heb er helaas 2 moeten missen. Het was er heerlijk. Na het eerste jaar op de boot, kampeerden we eerst op de Sailhorse-wal in de Potten, daarna vele jaren in het Rennerskwartier -dit was door Sailhorse gestart op de strandbad ligwei-, daarna kort in De Potten-west en tot en met dit jaar op de SKS, de Sailhorse Kampeerwal Sneek.

Al die mooie Sneek herinneringen heb ik na de Scirocco, gezeild met Otto Geurts in de H 2171, Geelhors, met Hans Valkenburg in de NED 2515, Pelikan 2, met Otto Geurts 20 jaar in de NED 2364, Wings en tenslotte met Elvier in de NED 2607, WA van Buren.

Al met al was ik er van de 39 jaar twee keer niet. In het Corona-jaar 2020 waren we er wel, ook al werden er geen wedstrijden gezeild, en in 2021 ook met de Sneek-Olympiade, een 3-daags plaatsvervangende wedstrijdserie ter vervanging van de door Corona uitgevallen Sneekweek.

De Sneekweek bestond en bestaat altijd uit ‘harde’ wedstrijden. Dat komt omdat een wedstrijd meer dan 2 uur duurt, omdat je qua wind en weer 6 dagen lang wordt uitgedaagd. Het zijn zeilspellen die fysiek en vaak ook mentaal veel van de zeiler vragen, die om het scherpst van de snede gaan. Dan heb je nog de enorme hoeveelheid wedstrijdboten op het water -vermenigvuldig die met twee voor toeschouwers, begeleiding en recreanten passanten-, en het specifieke karakter van het Sneekermeer en de daaraan gekoppelde scherprechter, de Goingarijpster poelen.

Een winnaar van de Sneekweek is wat mij betreft altijd een waardig kampioen geweest, van een ‘harde’ wedstrijd, onder uitstekende leiding en begeleiding. Voor mij was het altijd de belangrijkste wedstrijd op de kalender.

 Nu in 2022 was er gelukkig weer een echte Sneekweek. Sailhorse maakte haar opwachting bij de 40^e Sneekweek in 1975. Sinds de beginjaren van Sailhorse als deelnemende klasse, waren er gemiddeld 20 deelnemers aan de start, en in de top jaren (toeval?) 1984 en 1985 waren het er respectievelijk 29 en 26. Er werd toen voorzichtig al aan een A en B klasse gedacht. Zover zou het op Sneek nooit komen. De deelname op Sneek toonde altijd aan dat Sailhorse als klasse beter bestand was tegen de maatschappelijke erosie waaronder de meeste ‘oude klassen’ te lijden hadden en hebben.

Maar goed nu was het nare gevoel daar. Voor het laatst deelnemen aan de wedstrijd die me zo ongelooflijk veel moois heeft gebracht in mijn leven. Elvier en ik hebben van de laatste in alle rustige wind kunnen genieten, en de eindstand was redelijk in overeenstemming met onze ambitie.

In 2023 ben ik wel aanwezig tijdens de Sneekweek en zal moeten proberen de tegenstrijdige gevoelens weg te slikken (😊) en te genieten van al het moois dat Sailhorse in en rondom de Sneekweek te bieden heeft.

We will meet again, some sunny (Sneekweek)day!

Henk van Dijk

2.   De 85^e Sneekweek 2022 Sailhorse wedstrijden

“En het was droog, en er was zon, en we zijn niet verzopen”, zoals in de jaren 2019, 2020 en 2021. Zo zijn we ook niet ‘verwaaid’, zoals in de voorgaande jaren, maar was er deze editie sprake van extreem weinig wind; 1 tot 3 Bft, soms uit wisselende richtingen.

Het leek me een aardig idee om in een grafiekje zichtbaar te maken hoe zich, race na race, de posities in de uitslagen ontwikkelen.

Ik wandel met u eens door de races en de uitslagen.

Het blijkt dat dit jaar de strijd ging tussen twee ervaren Sneekweek kampioenen, Ton Bouchier en Bruno van der Heide.

Ton, Roel en Bruno, samen in actie

“Opa” Ton neemt in 2022 zijn (zoveelste) kampionsbordje in ontvangst

Ton heeft inmiddels de meeste totaal overwinningen behaald en herstelde op dag 2 zijn foutje in de eerste race.

Beide heren zaten met de zwakke wind in deze Sneekweek editie niet helemaal top in hun zeilersvelletje.

De strijd om de 3^e en 4^e plaats, tussen voormalig Sneekweek kampioen Hans Keulen en Bertrand van Dijk.

Tijdens de eerste 4 races werd nog mooi stuivertje gewisseld, maar in race 5 toonde voormalig Sneekweek kampioen Hans zijn kwaliteiten met een eerste plaats en verzekerde zich van het brons, ondanks een mooie 2^e plaats van Bertrand in de laatste race.

Met de Cheeky² lijkt Wouter van der Kaaij de vaart de goed in te hebben gekregen. Van dag 1 tot en met 6 heeft hij in 5^e positie gelegen. Als je zo kijkt, lijkt het wel alsof daarvoor geen strijd is gevoerd…. We weten wel beter hahaha.

Na zijn 7^e plaats in race 1 heeft de Europees kampioen Bumme² nog vele stapjes bij proberen te doen met zijn fok in dit genua-veld, maar verder dan een 6^e plaats in de rangschikking is het niet gekomen.

De meeste strijd werd er gevoerd in het middenveld van plaats 7 tot en met 13. De meest opvallende strijd moet Han van der Hoeven leveren. Han, een voormalig Sneekweek kampioen, liep in de 2^e race een dns op en stond toen meteen op de 13^e plaats; hij haalde het, onder meer met twee 1^e plaatsen, knap op naar de 8^e.

Zelfs aan lij in de trapeze

Ook de gebroeders Slob lieten in hun ‘blauwe bliksem’ een mooie stijgende lijn zien en landden op de 8^e plaats. Pink lady vocht zich van 13 naar 7, maar moest uiteindelijk genoegen nemen met de 9^e plaats. Good old Flash houdt van ronde cijfers; na wat omzwervingen toch knap van 10 naar 10.

De Brainstorm daarentegen verloor halverwege de concentratie. Zij houden van hard en veel, maar konden in deze wind geen behagen vinden; zij gingen van 8 naar 11.

Papa Jan Jacob en zoon Niels onder gingen met hun Poespas een vergelijkbaar lot; van 11 naar 12. Flierefluitend ging Zina van 12, met veel lol en een 10^e plaats op dag zes naar de 13^e plaats.

Wij, de WA van Buren vormden met een 14^e plaats de ‘best of the rest’. Samen met de Zina (mooie vrouw), de Witte gij’t, de Seaya en de Sunhorse hebben we af en toe eens een wedstrijd niet deelgenomen of bescheiden met elkaar wat stuivertjes gewisseld.

In deze grafiek zijn de plaats-punten dag na dag opgeteld, de aftrekkers niet afgewaardeerd en, surprise-surprise, dat maakt in dit geval voor de uitslag niets uit.

Onder in de grafiek ziet u cijfers. Dit zijn de races, 1 tot en met 6; met 7 is de einduitslag aangeduid. De rest wijst zichzelf.

De uitslagenlijst:

Tot Sneek 2023, groetjes van Henk